viotianet.gr Νέα απο τη Βοιωτία και τη Στερεά Ελλάδα
Σσσ… ησυχία… η Λιβαδειά κοιμάται!!!
Στον ύπνο την έπιασαν άλλωστε και προεκλογικά τότε, επί υπουργίας Πέτρου Ευθυμίου στην αίθουσα του νομαρχιακού συμβουλίου Βοιωτίας, όταν το ΠΑΣΟΚ σήκωσε τη σημαία του πανεπιστημίου Στερεάς ως προεκλογική δέσμευση.
Στον ύπνο την έπιασε και ο Καραμανλής που ήρθε, γιατί η Λιβαδειά πίστευε (αυτό προέβλεπε άλλωστε το μικροκομματικό – πολιτικό παιχνίδι) ότι η ΝΔ θα αποκαθήλωνε τη σημαία που σήκωσε το ΠΑΣΟΚ.
Δεν πίστεψε τότε η Λιβαδειά, στο πείσμα του Αριστείδη Ρούσσαρη και στο πραγματικό casus belli που έθεσε στην κυβέρνηση Καραμανλή και την τότε υπουργό Μαριέττα Γιαννάκου.
Δεν πίστεψε στο αισθητήριο δραστήριων Λειβαδιτών, που έσπευσαν να κατασκευάσουν από το πουθενά, σε χρόνο ρεκόρ τις απαραίτητες υποδομές για να φιλοξενηθεί το πρώτο πανεπιστημιακό τμήμα στη Βοιωτική πρωτεύουσα.
Κι όταν ήρθε το τμήμα, δεν σηκώθηκαν σημαίες πανηγυρισμών, δεν έτυχε το γεγονός της δέουσας πολιτικής και κοινωνικής σημασίας σε τοπικό και Εθνικό επίπεδο, γιατί κανείς δεν είχε ζήσει μέχρι τότε, μια κυβέρνηση να υλοποιεί την προεκλογική δέσμευση της προηγούμενης.
Έτσι δεν πείστηκε η Λιβαδειά, δεν αγκαλιάστηκε η επιτυχία.
Στη νίκη παρουσιάστηκαν πολλοί μνηστήρες και ο ενθουσιασμός μοιράστηκε και ξεθώριασε γρήγορα.
Έτσι η Λιβαδειά συνέχισε να κοιμάται…
Η απειρία και ο ωχαδερφισμός των τοπικών παραγόντων τότε, άφησε το χρόνο να κυλά ανεκμετάλλευτος και το πανεπιστημιακό τμήμα να προσπαθεί να λειτουργήσει στον αυτόματο πιλότο για να σταθεί στα πόδια του.
Η Λιβαδειά πίστευε ότι αφού ήρθαν οι φοιτητές δεν θα φύγουν ποτέ, γιατί Κράτος θα αναγκαζόταν κάποια στιγμή να αναλάβει τις ευθύνες του.
Ο ύπνος έγινε βαθύς, όταν στην τοπική κοινωνία άρχισαν να φαίνονται κάποια σημάδια ανάκαμψης και ανάτασης που προσέδωσαν στην πόλη οι πρώτες «φουρνιές» των φοιτητών.
Ο ύπνος τότε ξεπέρασε και τα όρια της χειμερίας νάρκης.
Μπροστά στα πρώτα «σύννεφα» της οικονομικής κρίσης που ήθελαν πολύ νωρίς μάλιστα την τριτοβάθμια εκπαίδευση να μεταρρυθμίζεται, η Λιβαδειά δεν αντέδρασε καθόλου και γύρισε πλευρό.
Κι όταν ήρθε η καλοκαιρινή καταιγίδα του σχεδίου Αθηνά τον Αύγουστο του 2012, η Λιβαδειά που ταράχθηκε για λίγο, ξανακοιμήθηκε, γιατί πίστευε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να συμβεί εν μέσω καλοκαιρινών διακοπών.
Το απότομο ξύπνημα μετά από ένα τόσο βαρύ ύπνο, όλοι γνωρίζουμε τι έφερε για τη Λιβαδειά.
Επιτροπές, φίλοι πανεπιστημίου, πολύωρες ανούσιες συζητήσεις, αιχμές, βολές, αντιπαραθέσεις κρότου λάμψης, απειλές και ουσία μηδέν.
Μία κοινωνία έχει ταμπουρωθεί στους τέσσερεις τοίχους της οικονομικής κρίσης και μια ιστορική πόλη καταρρέει και γίνεται εξιλαστήριο θύμα ενός σχεδίου που υπήρξε μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει πολιτικά γραφεία.
Η Λιβαδειά δεν έχει ισχυρό λόγο, δεν έχει εμπνευσμένους ανθρώπους στην πολιτική, την αυτοδιοίκηση και το επιχειρείν για να ανατρέψουν την αδικία.
Η παραίτηση του δημάρχου, ουσιαστικά το mea culpa του Νίκου Παπαγγελή (τουλάχιστον για τις δικές του μεγάλες ευθύνες), βρήκε την αντιπολίτευση να οσφρύζεται ακόμη και τώρα που χάθηκαν τα πάντα για τη Λιβαδειά, πολιτικά παιχνίδια.
Οι βουλευτές;
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων περιορίζονται στο κοινοβουλευτικό και νομοθετικός τους έργο…
Σσσ… η Λιβαδειά τελικά δεν «ξύπνησε» ποτέ!
