Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών Αγίου Νικολάου Λιβαδειάς στο κέντρο «Αμφιθέατρο», παρουσία εκπροσώπων των τοπικών αρχών, φορέων και συλλόγων της περιοχής, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας.
Η Πρόεδρος του Συλλόγου Γεωργία Καρβούνη – Λιάσκου, καλωσόρισε τους προσκεκλημένους, απαγγέλθηκαν ποιήματα από το μέλος της θεατρικής ομάδας του ΙΕΚ Λιβαδειάς την Νάνσυ Μελέτη, και ακολούθησαν οι παρεμβάσεις από τις κυρίες Νίκη Μπλούτη – Καράτζαλη και Αργυρώ Αγγελίνα.
«Μια Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, ή αλλιώς η Διεθνής Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών, αρχικά μια ημέρα αφιερωμένη στους αγώνες για την ισότητα, κατέληξε σταδιακά όπως και οι περισσότερες Παγκόσμιες Ημέρες, να εκφυλιστεί και να αφορά απλά τον εορτασμό του «όμορφου φύλου». Και εμείς με χαμόγελο να δεχόμαστε ευχές όπως αυτήν που προανέφερα, λουλούδια και δώρα» σημείωσε μεταξύ άλλων η Πρόεδρος Γ. Καρβούνη προσθέτοντας ωστόσο ότι ευτυχώς όμως φαίνεται πως τα αιτήματα περί ισότητας των φύλων και της ενίσχυσης των γυναικών στην κοινωνία τα τελευταία χρόνια αρχίζουν να επαναδιατυπώνονται.
«Οι κοινωνικοί ρόλοι των φύλων μας είναι τόσο γερά εδραιωμένοι που δεν τους εξετάζουμε καν. Τους έχουμε αποδεχτεί ως κάτι το φυσιολογικό, ως μέρος της πραγματικότητας που δεν χρειάζεται να αναλυθεί», είπε η κ. Καρβούνη και τόνισε ότι «για μία μεγάλη μερίδα των γυναικών ο ρόλος τους ως μητέρα ή ως σύζυγος έχει βαρύνουσα αξία.
«Όλες εμείς οι γυναίκες δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει ένα ουσιαστικό πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο και συμβολίζει τον αγώνα του γυναικείου κινήματος για διεκδίκηση πολιτικοκοινωνικών δικαιωμάτων, είτε απέναντι στην κυρίαρχη τάξη είτε απέναντι στην πατριαρχία είτε απέναντι στη μεταμοντέρνα σύγχρονη κοινωνία, που απαιτεί να έχουμε πολλαπλούς και συχνά αλληλοαντικρουόμενους ρόλους. Σύντροφος, σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, φίλη, σεξουαλικό αντικείμενο, κόρη, αδελφή, βοηθός, τροφός, δασκάλα, η γυναίκα σήμερα καλείται να βρει ισορροπία μέσα σε μια ανισόρροπη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Είναι τουλάχιστον υποτιμητικό η ημέρα που μας έχει δοθεί να γιορτάζεται απλά και μόνο ως μια έκφραση συμπάθειας του “ισχυρού” προς το “ασθενές” φύλο, με προσφορά λουλουδιών, καρτών και δώρων, “γυναικείες εξόδους” και ομιλίες-εκδηλώσεις περί παντός τύπου γυναικείων δικαιωμάτων», είπε και κατέληξε: «Ας προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να γιορτάζουμε κάθε μέρα, διεκδικώντας μια καλύτερη ποιότητα σε όλους τους τομείς της ζωής μας! Έχουμε, δυστυχώς, πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα…».