Έρχεται λοιπόν η στιγμή που η ωμή πολιτική της εξαθλίωσης του λαού, έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο το λαό.
Αρχικά τον συνθλίβει οικονομικά, με την προπαγάνδα του ενεργοποιεί το συναίσθημα του φόβου, τον χειραγωγεί, τον καθηλώνει και τον σοκάρει με συνέπεια να του επιβάλλει την άνευ όρων ανελευθερία σε μία κατά άλλα ελεύθερη δημοκρατική χώρα.
Οι κυβερνώντες, καταπατώντας κάθε αιματοβαμμένο κεκτημένο δεκαετιών υπό το δίλημμα της καταστροφής και του αφανισμού της χώρας, ενεργούν λυσσαλέα κατά του λαού που τους επέλεξε για τη σωτηρία του, ικανοποιώντας δήθεν εντολές των δάνειων δυνάμεων.
Δανειστές που δεν είναι άλλοι από αυτούς που παραδέχονται με θρασύτητα πλέον ότι έκαναν λάθος, μόνο και μόνο για να παραπλανήσουν και πάλι και να κατευνάσουν τα οξυμμένα πνεύματα.
Η χειραγώγηση μετά την προπαγάνδα συντηρείται, με τη δυναμική του φόβου που αποπνέουν «τα άκρα», με την έξαρση της εγκληματικότητας, την ενίσχυση του ρατσισμού και την αστυνομοκρατία σε όλα τα επίπεδα, που προβάλλεται μάλιστα ως εγγυήτρια τακτική για την εύρυθμη λειτουργία του Κράτους.
Επιβάλλουν ένα σκηνικό ανθρωποφαγίας με κοινωνικές ομάδες να έρχονται αντιμέτωπες με άλλες για να κάμψουν κάθε αντίδραση στη δράση για την εφαρμογή του καλοστημένου σχεδίου.
Δεν έχουν υπολογίσει όμως πως η εξαθλίωση ενισχύει το ένστικτο της επιβίωσης.
Όταν αυτό συμβεί το εγώ γίνεται εμείς, το ατομικό εξαλείφεται και τη σκυτάλη παίρνει το συλλογικό, η ακραία ανέχεια πυροδοτεί ισχυρά συναισθήματα ικανά να υπερβούν το φόβο, και τελικά ισοπεδώνεται κάθε «προβλέψιμη» πολιτική με απρόβλεπτες συνέπειες.