viotianet.gr Νέα απο τη Βοιωτία και τη Στερεά Ελλάδα
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 στο αμφιθέατρο του 2ου Γ/σιου Θήβας σεμινάριο θεατρικής παιδείας τεσσάρων ωρών με θέμα «Η αξιοποίηση των θεατρικών τεχνικών του εκπαιδευτικού δράματος στη σχολική τάξη».
Το σεμινάριο διοργάνωσαν η Δ/νση A/θμιας Εκπ/σης Βοιωτίας και η Δ/νση Β/θμιας Εκπ/σης Βοιωτίας σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπ/ση. Συμμετείχαν ως εμψυχωτές οι: Μολογούση Σόνια, θεατρολόγος, θεατροπαιδαγωγός, Μαυρέας Δημήτριος, φιλόλογος θεατροπαιδαγωγός, Γκότση Βάλια, θεατροπαιδαγωγός και Γεωργακοπούλου Ιωάννα, θεατροπαιδαγωγός. Η μεγάλη ανταπόκριση των εκπαιδευτικών έδειξε ότι η εκπαιδευτική κοινότητα έχει συνειδητοποιήσει πλέον την αναγκαιότητα αξιοποίησης του θεάτρου στη σχολική καθημερινότητα ως εργαλείο μάθησης αλλά και ως μορφή τέχνης με ουσιαστική παιδαγωγική στόχευση.
Το «Θέατρο στο Σχολείο» δεν υπάρχει για να εξυπηρετεί εκπαιδευτικές σκοπιμότητες και μόνο, να καλύπτει παιδαγωγικά κενά και να αναπληρώνει την απώλεια κάποιων γνώσεων από το επίσημο πρόγραμμα μαθημάτων.Η μεγάλη του προσφορά εντοπίζεται στο ότι καλλιεργεί ψυχοπνευματικά και κοινωνικοπολιτιστικά τους μαθητές και αναπτύσσει ολοκληρωμένα την προσωπικότητά τους τόσο ως διδακτικό αντικείμενο και μέθοδος διδασκαλίας όσο και ως πεδίο προσωπικής έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η «παιδαγωγική» αυτή διάσταση του θεάτρου αποκτά ιδιαίτερη σημασία στη σύγχρονη καθημερινότητα που ο τρόπος ζωής των ενηλίκων προξενεί στα παιδιά την αίσθηση της απομόνωσης, της αποκοπής από τα κοινά, τόσο στα πλαίσια της οικογένειας όσο και στον υπόλοιπο κοινωνικό χώρο τους.
Σε μια εποχή που το ατομικιστικό μοντέλο και ο πολιτισμός της βίας κυριαρχεί και η αποθέωση της διαφορετικότητας έρχεται μέσα από μοναχικές ατραπούς προβάλει έντονη η ανάγκη το σχολείο να αναδείξει την αρχέγονη χαρά της συνύπαρξης, την ομορφιά της συνεργασίας και να γίνει σύμμαχος των παιδιών στην προσπάθειά τους να «χτίσουν γέφυρες». Να τα ενθαρρύνει στη διερεύνηση του δικού τους πολιτιστικού και πολιτισμικού «γίγνεσθαι» μέσα πάντα από τη συνειδητοποίηση της έννοιας της «ταυτότητας» και της «ετερότητας» του «οικείου» και του «αλλότριου». Από την άλλη πλευρά, σύγχρονες επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα εύρεσης τρόπων ενίσχυσης της δημιουργικής δύναμης και της κριτικής σκέψης των ανηλίκων. Είναι πλέον δεδομένο ότι η εύκολη πρόσβαση στη γνώση δεν εγγυάται αναγκαία και την απόκτηση συνείδησης υπεύθυνου, ενεργού πολίτη. Έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η αλληλεγγύη δεν αναπτύσσονται χωρίς βιωματικές δράσεις και κυρίως χωρίς την εξάσκηση σε συμμετοχικές διαδικασίες.
Το «Εκπαιδευτικό Δράμα» έρχεται να συμπληρώσει αυτό το έλλειμμα αφού επικεντρώνεται στην αναζήτηση και την εκτίμηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς αλλά και στην κατανόηση του εαυτού και τη σχέση του με τον κόσμο. Οι συμμετέχοντες εστιάζονται σε μια κατάσταση και με τη βοήθεια θεατρικών τεχνικών (ανάληψη ρόλων, αυτοσχεδιασμό, παντομίμα, θεατρικό παιχνίδι, δραματοποίηση κ.ά.) ανιχνεύουν τις στάσεις( κίνητρα, συμπεριφορά, ενδιαφέροντα, προσδοκίες κ.λπ.) τα αίτια αλλά και το πλαίσιο μέσα στο οποίο όλα αυτά αναπτύχθηκαν. Κοιτούν πίσω από τις πράξεις, βρίσκουν λύσεις σε προβλήματα ή αντιμετωπίζουν διλήμματα, δρουν και στη συνέχεια αναστοχάζονται τη δράση τους. Ο εκπαιδευτικός «παραχωρεί» την εξουσία του, γίνεται συντονιστής της διαδικασίας και αφήνει στους μαθητές τα περιθώρια να πειραματισθούν με τη γνώση. Δεν υπάρχουν προκαθορισμένα αποτελέσματα ούτε σωστές ή λάθος απαντήσεις.Η διαδικασία αυτή ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τις σύγχρονες αναγκαιότητες της εκπαίδευσης: ανάπτυξη δεξιοτήτων στους μαθητές που θα τους κάνει να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις μιας ρευστής και συνεχόμενα μεταβαλλόμενης καθημερινότητας (μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν) αλλά και ανακάλυψη της γνώσης μέσα από ενδιαφέρουσες, δημιουργικές και συλλογικές δραστηριότητες.
Η συγκεκριμένη επιμόρφωση είχε ως σκοπό να δώσει στους εκπαιδευτικούς ιδέες και ερεθίσματα και κυρίως να τους απεγκλωβίσει από την ανασφάλεια ότι οι τεχνικές του εκπαιδευτικού δράματος απαιτούν απρόσιτες και εξειδικευμένες γνώσεις. Στόχος μας ήταν να καταρριφθούν κάποιοι «μύθοι» όσον αφορά στις απαιτήσεις του μαθησιακού αυτού εργαλείου σχετικά με το χώρο, το χρόνο και τα εποπτικά μέσα. Οι εισηγητές διαπίστωσαν την ισχυρή διάθεση των εκπαιδευτικών να εμπλουτίσουν με νέες μεθόδους τη διδασκαλία τους, να διαμορφώσουν νέες σχέσεις με τους διδασκόμενους, να υποστηρίξουν και να αναδείξουν την αυτονομία τους και κυρίως να αφουγκραστούν μια κοινωνία που βρίσκεται σε μετάβαση και αναζητεί καλύτερες λύσεις για την αντιμετώπιση των αδιεξόδων της.
Πιστεύοντας ότι χωρίς την ολόπλευρη επαγγελματική ανάπτυξη και στήριξη του εκπαιδευτικού, οποιαδήποτε αλλαγή ή «μεταρρύθμιση» του εκπαιδευτικού συστήματος είναι καταδικασμένη και οι δύο Διευθύνσεις Εκπαίδευσης Βοιωτίας μέσω των Υπευθύνων Σχολικών Δραστηριοτήτων θα συνεχίσουν τη συνεργασία και θα προχωρήσουν και σε άλλες κοινές προσπάθειες επιμόρφωσης των μάχιμων εκπαιδευτικών.
Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Π.Ε.ΒΟΙΩΤΙΑΣ
ΑΛΕΞΙΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
